Vooraan in de wachtrij...

sta ik vol ongeduld, en tegelijk trillend op de benen, klaar om dat karretje in te stappen. Klopt, ik vind dit niet eenvoudig. De idee om uit mijn comfortzone te treden, boezemt me geen grote angst in. Maar wat met de talrijke interesses, gedachten, ideeën, heen en weer slingerend door mijn hoofd? Welke activiteiten kies ik uit zo’n fantastisch breed aanbod? Hoe haal ik het creatieve uit mezelf? Wat is creativiteit voor mij? Hoe neem ik afstand van het volmaakte, en leer ik te genieten van het creatieve proces op zichzelf?

Het bijwonen van allerhande voorstellingen zal voor mij de uitdaging niet vormen. Dat doe ik immers graag. Al moet ik toegeven dat dit al vele jaren op een laag pitje staat. Tijd om hier weer van te smullen! Het is wel zo dat dit opleidingsonderdeel me daarbij ook verplicht bewuster en kritischer na te denken over de uiteenzettingen die ik zal zien. Ook zal ik bewust op zoek gaan naar onbekende locaties en geheimzinnige genres of formules waarvoor ik niet spontaan zou opteren. Ik ben benieuwd wat dit bij mij zal teweegbrengen.

Komende uit een cultureel gezind, muzikaal gezin, heb ik een zekere culturele interesse meegekregen. Ik volgde muziekschool, speelde viool, bezocht regelmatig musea en klassieke concerten en zat in de tekenacademie. Aan sport werd weinig aandacht geschonken, cultuur stond voorop. Daar ben ik mijn ouders dankbaar voor, omdat dit op school weinig aan bod kwam (komt?!). Voor sport hebben we doorgaans minder duwtjes nodig. Dan kwam ik in het middelbaar terecht en viel het culturele leven in sneltempo weg. Ik stopte met muziek- en tekenacademie en woonde amper nog toneelvoorstellingen bij.

Mijn dochter van zes heeft die culturele interesse terug aangewakkerd. Zij is zeer cultureel gezind, bijzonder creatief en dat maakt dat ik ook de zin heb gekregen het culturele leven weer in te duiken. Dit opleidingsonderdeel kruist in die zin op het perfecte moment mijn pad.

Volgens mij is ieder van ons van nature creatief en gaat het vooral om lef. Wij worden geboren met een natuurlijke verbeelding en verwondering. Spijtig genoeg ben ook ik dit gaandeweg verloren in onze materiële en individualistische wereld, die bijna uitsluitend gericht is op één soort kennis en op kortetermijnresultaten. Het vak creatieve expressie biedt me de kans terug te keren naar dat beginpunt van natuurlijke verbazing.

Je las het al, de ideeën vliegen me rond de oren en ik wil ze creatief benutten. Hoe kan ik ze structureren tot een mooi project? Wat is mooi? Wat prachtig is voor jou, kan op mij weinig indruk maken, en vice versa. En ik spreek over structuur, maar laat ik de chaos in mijn hoofd niet beter de vrije loop om van daaruit te vertrekken, om puur vanuit mezelf, vanuit directe ingevingen tot iets ‘moois’ te komen. Een potlood nemen, beginnen tekenen, en zien waar ik uitkom?

Ik verwacht een spannende rit, met een soms duizelingwekkende angst kijkend in de afgrond, gevolgd door een adrenalineboost, onverwachte loopings en heel veel prachtige landschappen onderweg. En 'last but not least' de onverzadigbare honger om terug in dat karretje te springen en een (liefst andere) achtbaan te berijden.

Graag vind ik een manier om creativiteit te laten doordringen doorheen mijn dagdagelijkse leven en om er regelmatig de tijd voor te nemen, los van het resultaat. Als een middel om tot rust te komen en mijn blik te verruimen. Deze kans grijp ik om weer vaker cultuur op te snuiven en me op diverse manieren artistiek uit te leven. Ik begin eraan met een open, beetje angstige blik en grote belangstelling.